เกาให้ถูกที่คัน

         ปัญหาการจราจรและอุบัติเหตุเป็นเรื่องสำคัญเร่งด่วนในลำดับต้น ๆ ของจังหวัดภูเก็ต เพราะทุกวันนี้สองสิ่งนี้อยู่กับชีวิตคนภูเก็ต ขับรถออกไปก็เจอรถติดและเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ

ขอบคุณภาพจาก ครอบครัวข่าว 3           

         เพราะจะว่ากันไปแล้ว ที่รถติดเพราะคนมาก รถมาก ถนนน้อย พื้นที่บ้านเรามันจำกัดจะตัดถนนอะไรกันมากไปกว่านี้ก็ไม่ได้แล้ว โดยเฉพาะในเขตตัวเมือง ก็คงทำได้แค่ปรับปรุงให้เกิดความเหมาะสม คล่องตัว เนื่องจากพื้นที่มีความจำกัด เช่น ปรับช่องทางเดินรถ จอดรถ เปลี่ยนวันเวย์ ปรับการเปิดปิดสัญญาณไฟ ฯลฯ

          แต่พื้นที่ชานเมือง ซึ่งมีพื้นที่มากกว่าก็อาจทำได้โดยการขยายถนน หรือเพิ่มพื้นผิวการจราจร เช่น ทำสะพาน ทางลอด อุโมงค์ เป็นต้น

          อย่างไรก็ตามการจัดการวางแผนอะไร ๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่คิดกันเฉพาะแค่ในห้องแอร์ที่ประชุมของคนมีอำนาจตัดสินใจ ต้องฟังเหตุผลรอบด้านประกอบด้วย เช่น การตัดถนนใหม่ เพิ่มพื้นที่การเดินรถ คนส่วนใหญ่อาจมองว่าดี แต่ก็ต้องเข้าใจหัวอกคนที่ถูกเวนคืนที่ดิน และคนที่เวนคืนที่ดินก็ต้องคิดถึงประโยชน์ของคนส่วนใหญ่ด้วย คือ ใจเขาใจเรา

          เท่าที่ผ่านมา 4 – 5 ปี ภูเก็ตบ้านเราเจอปัญหาใหญ่ ก็คือ การทำทางลอดถนนบายพาส 3ช่วง ไล่ตั้งแต่ทางลอดดาราสมุทร ทางลอดสามกอง มาจนถึงทางลอดบางคู เรียกว่าสร้างวีรกรรมไว้มากมาย โดยทำให้รถติดมากเป็นอันดับหนึ่ง รองไปคือเรื่องอุบัติเหตุ และสำคัญคือ ทำให้คนภูเก็ตสุขภาพจิตเสียไป

          หลายปีนี้ เวลาที่คนภูเก็ตเดินทางจะต้องเผื่อเวลามากขึ้น ถ้าไปแถว ๆ ในเมืองก็ต้องเผื่อไว้สักครึ่งชั่วโมง แต่ถ้าออกนอกเมือง ไปอำเภอถลางต้องเผื่อสัก 1 ชั่วโมง หรือถ้าไปขื้นเครื่องบินที่สนามบินต้องเผื่อไว้เกือบ 2 ชั่วโมง เพราะพิษของการจราจรนั่นเอง

          สำหรับ 2 พื้นที่ท่องเที่ยวสำคัญของภูเก็ต คือ ป่าตอง และ กะตะ-กะรน นั้น นอกจากเรื่องของการจราจรที่หนาแน่น ติดขัดแล้ว ก็คือ อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะถนนสองสายนี้ตัดผ่านช่องเขาที่มีระดับความสูงมากกว่าปกติ คดเคี้ยว ลาดชัน ก็เรียกว่า “สามเด้ง”

          ถนนทั้งสองสายนี้ จะว่าไปแล้ว สายป่าตองดูจะหนาแน่นกว่าสายกะตะ-กะรน แต่ถ้าพูดถึงความน่ากลัวอันตรายแล้ว อันตรายพอ ๆ กัน ถ้าขับรถจักรยานยนต์แล้ว หายใจไม่ทั่วท้องเลย โดยเฉพาะตอนลงเขา เหมือนกับว่าเรากำลังพุ่งลงเห

          ล่าสุด เท่าที่เป็นข่าวมา คือ ฝรั่งขับรถลงเขากะตะ-กะรน เบรกไม่อยู่ เกิดอุบัติเหตุไปอีกรายหนึ่ง และไม่ต้องไปนับทางขึ้นเขาป่าตองที่มีอุบัติเหตุรายวันเป็นปกติอยู่แล้ว

          คำถามที่ชาวบ้านภูเก็ตหลายคนคาใจกันมาก คือ ทำไมถนนที่มันเกิดอุบัติเหตุซ้ำซาก จึงไม่มีใครคิดแก้ไขกัน ทั้งถนนทางขึ้นเขาป่าตอง และทางขึ้นเขากะตะ-กะรน ทำไมไม่ทำอะไรกันสักอย่าง พูดเรื่องอุโมงค์กันมานานนับสิบปี ป่านนี้ก็ยังเงียบเฉย

          เรื่องเจาะอุโมงค์ป่าตอง เคยมีอดีตผู้นำท้องที่รายหนึ่งออกมาคัดค้าน บอกว่าจะทำให้สูญเสียอัตลักษณ์ ทำลายวิถีชีวิตของชุมชนในบริเวณนั้น คือ จริง ๆ แล้วไม่ต้องออกมาค้านหรอก เพราะมันใช้งบมาก โอกาสจะได้ทำ มันมีน้อยหรือแทบไม่มีโอกาสเลย แต่พอมีคนมาค้านก็ยิ่งเข้าทางการพิจารณาตัดสินใจได้ง่ายเลย คือ ไม่มีงบและมีคนคัดค้าน พับโครงการไปก่อนเลย

          วันนี้มีคนถามเรื่องความจำเป็นเรื่องทางลอดสนามบิน มันจำเป็นมากขนาดนั้นเลยหรือ รถก็ไม่ติดมากมาย และทำไมต้องเจาะทางลอดให้มันเสียเวลา สิ้นเปลืองงบประมาณ หรือถ้าอยากจะทำจริง ๆ  ทำไมถึงไม่ทำเป็นสะพานข้ามซึ่งน่าจะใช้เวลาและงบประมาณน้อยกว่า

          และเขาถามกันว่า หน่วยงานสร้างทางในภูเก็ตถนัดเรื่องขุดเจาะ ทำไม จึงไม่คิดไปขุดเจาะอุโมงค์ที่ป่าตอง กะตะ-กะรน บ้าง เพราะมันจะเป็นการแก้ปัญหาการจราจรได้ที่ถูกจุดถูกทางมากกว่า

          ที่ชาวบ้านเขาบ่น ๆ กันมา นั้นมีส่วนที่ถูกต้องและเป็นจริงอยู่มาก ถ้าหากว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะรับฟังและเอาไปคิดทำเพื่อแก้ไขปัญหาให้

          คือ อยากจะแนะนำว่า ถ้าท่านผู้บริหารไม่ว่าจะเป็นจังหวัด หน่วยงานที่เกี่ยวกับการสร้างทาง องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หรือคนที่คัดค้านการขุดเจาะอุโมงค์ป่าตอง กะตะ-กะรน อยากจะเข้าใจและซึมซับรับรู้ปัญหาของผู้ที่ต้องใช้รถใช้ถนนสองเส้นทางนี้ ก็ลองง่าย ๆ ครับ คือ ให้ท่านลองขับรถยนต์ไปเอง ดูว่ามันต้องลุ้นขนาดไหน เสียวแค่ไหน

          ถ้าท่านผู้รับผิดชอบไปลองขับรถเอง ได้เจอสถานการณ์เสียว ๆ ด้วยตัวเองบ้าง ก็จะได้รู้กันเสียทีว่า อุโมงค์ป่าตอง อุโมงค์กะตะ-กะรน จำเป็นแค่ไหน และ “เกาให้ถูกที่คัน” แก้ปัญหากันได้ถูกจุดกันเสียที